‘ಪರಾತ್ಪರ ಗುರು ಡಾ. ಆಠವಲೆಯವರಿಗೆ ಸ್ಥೂಲ ಮತ್ತು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಹೀಗೆ ಎರಡೂ ರೀತಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ನಿರ್ಮಾಣವಾಗುತ್ತವೆ. ಸ್ಥೂಲದಲ್ಲಿನ ಅತ್ಯಂತ ಚಿಕ್ಕ-ಪುಟ್ಟ ವಿಷಯಗಳ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಧ್ವನಿಚಿತ್ರೀಕರಣದಲ್ಲಿನ ತಾಂತ್ರಿಕ ವಿಷಯಗಳು, ಯಜ್ಞ-ಯಾಗಾದಿ ಕೃತಿಗಳ ಹಿಂದಿನ ಶಾಸ್ತ್ರ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಬಗ್ಗೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾಸೆಯಿರುತ್ತದೆ.

ಪರಾತ್ಪರ ಗುರು ಡಾಕ್ಟರರು ಈ ಭಗವಂತನವರೆಗೆ ತಲುಪಿರುವರು, ಎಂದರೆ ಅವರಿಗೆ ಅವನ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಗಿದೆ. ಅವರು ಸಮಷ್ಟಿಗಾಗಿ ಇರುವ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ಮತ್ತು ಅದರಿಂದ ಲಭಿಸುವ ಜ್ಞಾನ ಇವುಗಳ ಮೂಲಕ ಇತರ ಜೀವಗಳಲ್ಲಿನ ಮಾಯೆಯ ಪರದೆಯನ್ನು ದೂರ ಮಾಡುತ್ತಿರುವರು. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಇಂತಹ ಜೀವಗಳಿಗೂ ಭಗವಂತನವರೆಗೆ ತಲುಪಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದು.

‘ಸಾಧಕರ ಸಮಯ ವ್ಯರ್ಥವಾಗಬಾರದು ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆ ಸೇವಾಕೇಂದ್ರದ ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ಲಾಭವಾಗಬೇಕೆಂದು’, ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದು ಸಲ ಓರ್ವ ಸಾಧಕನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಸೇವೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಅವರು ಅವನಿಗೆ ಹಳೆಯ ಕೀಲಿಕೈಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟಿರುವ ಡಬ್ಬವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಕೀಲಿಕೈಗಳ ವರ್ಗೀಕರಣ ಮಾಡಲು ಹೇಳಿದರು.

‘೨೦೦೭ರಲ್ಲಿ ‘ಸಾತ್ತ್ವಿಕ ರಂಗೋಲಿಗಳು ಎಂಬ ಲಘುಗ್ರಂಥಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ‘ಗಾಯತ್ರೀ ಪದ್ಮ ರಂಗೋಲಿಯನ್ನು ಬಿಡಿಸಿದೆ ಹಾಗೂ ಪರಾತ್ಪರ ಗುರುದೇವರಿಗೆ ಈ ರಂಗೋಲಿಯ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯವನ್ನು ಹೇಳಿದೆ, “ಈ ರಂಗೋಲಿಯ ಮಧ್ಯದ ಬಿಂದುವಿನಿಂದ ೮ ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ೫ ಚುಕ್ಕೆಗಳಿದೆ,  ಹಾಗೂ ಇದು ಬೇರೆ ರಂಗೋಲಿಗಳಿಗಿಂತ ಬೇರೆಯಾಗಿದೆ.

ಪ್ರಸ್ತುತ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿನ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ವಿಷಯಗಳಿಗೂ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರು ಶಿಕ್ಷಕ, ವೈದ್ಯ (ಡಾಕ್ಟರ) ಇತ್ಯಾದಿ ಇತರರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ‘ಜನ್ಮ- ಮೃತ್ಯುವಿನ  ಚಕ್ರದಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ನೀಡುವ ಗುರುಗಳ ಮಹತ್ವ ಎಷ್ಟಿರಬಹುದು, ಎಂಬುದರ ಕಲ್ಪನೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ !