ಸಭೆ ಮುಗಿದ ನಂತರ ಸಾಧಕನಿಗೆ ಆಶ್ರಮ (ಆಗ ಸುಖಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಮವಿತ್ತು) ತೋರಿಸಲಾಯಿತು ಹಾಗೂ ಇಂದು ನನಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಧಾಮಸೆ ಸೇವಾಕೇಂದ್ರವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನನ್ನನ್ನು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಆಮಂತ್ರಣದ ಚೀಟಿಯನ್ನು ಓದಿ ಸಾಧಕನಿಗೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಬೇಕೆಂದು ಅನಿಸಿತು.
ನನ್ನ ಜೊತೆ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಶ್ರೀ. ವಿನೀತ ದೇಸಾಯಿ ಮತ್ತು ಶ್ರೀ. ಸ್ನೇಹಲ್ ರಾವುತ ಎಂಬ ಇಬ್ಬರು ಸಾಧಕರು ಚೆನ್ನೈನಿಂದ ಕಾಂಚೀಪುರಂಗೆ ಮೇ 6 ರ ಸಂಜೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಮಿಂಚು ಮತ್ತು ಗುಡುಗು ಕಾಣಿಸಿತು.
ದೇವಿಯ ರೂಪವು ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರವಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಅವಳ ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದೆನು.
ದೇವಸ್ಥಾನದ ಹತ್ತಿರ ಹೋದಾಗ ಮೂರ್ತಿಯ ಮೇಲಿನ ಗೋಪುರದ ಒಳಗಿನ ಟೊಳ್ಳು ಸಹ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆ ಟೊಳ್ಳಿನ ಕಡೆಗೆ ನೋಡಿದಾಗ ‘ಇಡೀ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವೇ ಇಲ್ಲಿ ಇಳಿದಿದೆ’, ಎಂದು ಸಾಧಕನಿಗೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.
ಸಂತರು ಅಥವಾ ಗುರುಗಳು ಅಥವಾ ದೇವತೆಗಳ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಅವರ ತಲೆಯ ಹಿಂದೆ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಭಾವಲಯವು ಕಾರ್ಯನಿರತ ವಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಕೆಲವು ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಸಂತರ ಅಥವಾ ಗುರುಗಳ ಅಥವಾ ದೇವತೆಗಳ ಸಂಪೂರ್ಣ ದೇಹದ ಸುತ್ತಲೂ ತೇಜಸ್ಸಿನ ಅಂಚು ಕಾಣಿಸುವುದನ್ನು ನಾವು ಅನೇಕಬಾರಿ ನೋಡಿರುತ್ತೇವೆ.
ಗುರುಚರಣಗಳಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಶರಣಾಗಿ ತನು, ಮನ ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದರೆ, ನಿನಗೆ ಬೇರೆ ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಲ್ಲ.
೧೨.೨.೨೦೨೧ ರಂದು ಬ್ರಹ್ಮಮುಹೂರ್ತದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಒಂದು ಕನಸು ಬಿದ್ದಿತು. ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ನನಗೆ, ’ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಒಂದು ದೇವಸ್ಥಾನ ಕಾಣಿಸಿತು. ಆ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಕಂಬಗಳಿದ್ದವು. ಆ ಕಂಬಗಳಿಗೆ ಪಾಚಿ ಹಿಡಿದಿರುವುದು ಕಾಣಿಸಿತು.
ಸಾಧಕರು ಭಾವಜಾಗೃತಿಯ ಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡುವಾಗ ಪಂಚಜ್ಞಾನೇಂದ್ರಿಯಗಳಿಂದ ಅನುಭೂತಿಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕು !
‘ನಿಮ್ಮ ತೊಂದರೆ (ಗಾಯ) ಶೇ. ೫೦ ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದ್ದು ಕಾಳಜಿ ಮಾಡುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯೇ ಇಲ್ಲ’, ಎಂದು ಆಧುನಿಕ ವೈದ್ಯರು ಹೇಳುವುದು
‘ ನನಗೆ ಅನೇಕ ಸಂತರು ಮತ್ತು ಸಾಧಕರು, ‘ಇಷ್ಟು ತೊಂದರೆ ಇರುವಾಗ ನೀವು ಈ ಸೇವೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಮಾಡುತ್ತೀರಿ ?’ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ, ‘ಗುರುಕೃಪೆ’ !