ಸಾಧಕನ ಈ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ತಪ್ಪಾಗಿದೆ; ಏಕೆಂದರೆ ‘ನಾಮಜಪ ಮಾಡುವುದು’, ಇದು ವ್ಯಷ್ಟಿ ಸಾಧನೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ಶೇ. ೩೦ ರಷ್ಟು ಮಹತ್ವವಿದೆ, ಮತ್ತು ಸಮಷ್ಟಿ ಸಾಧನೆಗೆ ಶೇ. ೭೦ ರಷ್ಟು ಮಹತ್ವವಿದೆ !
ಯಾರಿಗೆ ಏನು ಅವಶ್ಯಕವಾಗಿರುತ್ತದೆಯೋ, ಅದನ್ನೇ ದೇವರು ಕೊಡುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಸಾಧಕರು ದೇವರ ಬಳಿ ಏನು ಕೇಳುವ ಆವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ !
ಮನಸ್ವಿ ತನ್ನ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ವಾಗಿ ಇಡುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳು ಮೊದಲು ಮನೆಯ ಕೋಣೆ ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿಡುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ. ‘ಆಕೆ ಕೇವಲ ತನ್ನ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ; ಮನೆ ಕೂಡ ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿರಬೇಕು, ಎಂಬುದಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾಳೆ.
ಶ್ರೀಚಿತ್‌ಶಕ್ತಿ (ಸೌ.) ಅಂಜಲಿ ಗಾಡಗೀಳರ ಅಮೂಲ್ಯ ವಿಚಾರಧನ !
ಉಚ್ಚ (ಉನ್ನತ)ಲೋಕಗಳಿಂದ ಪೃಥ್ವಿಯಲ್ಲಿ ಜನ್ಮಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ ದೈವಿ (ಸಾತ್ವಿಕ) ಬಾಲಕ ಎಂದರೆ ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರ ನಡೆಸುವ ಪೀಳಿಗೆ ! ಕು. ಚಿರಂತ ವಿ.ಟಿ. ಇವನು ಅವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನಾಗಿದ್ದಾನೆ !
‘ಸಂತರ ಸಹವಾಸ ಪಡೆಯಲು ತುಂಬಾ ಭಾಗ್ಯ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಸಾಧಕರು ಸಂತರನ್ನು ಅಂತರ್ಮುಖ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಅವರಿಗೆ ಸಂತರಲ್ಲಿನ ದೇವತ್ವದ ನಿಜವಾದ ಲಾಭ ಆಗುತ್ತದೆ.
ವಕ್ತಾರನ ಸಾಧನೆಯಾದಷ್ಟು, ಅವರ ವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಚೈತನ್ಯ ಉಂಟಾಗಿ, ಅವರ ಭಾಷಣ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಸಾಧನೆಯಿಂದ ವಾಣಿ ಚೈತನ್ಯಮಯವಾಗಿ, ವಕ್ತಾರನು ಹೇಳಿದ ಅಂಶಗಳು ಕೇಳುವವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ಮೂಡುತ್ತದೆ.
ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಮಟ್ಟ ಶೇ. ೩೦ ರಷ್ಟು ಇದ್ದಾಗ, ಅವನು ಈಶ್ವರನ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪಮಟ್ಟಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ, ಹಾಗೆಯೇ ಸಾಧನೆ ಮತ್ತು ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಮಾಯೆಯ ಮತ್ತು ಈಶ್ವರಪ್ರಾಪ್ತಿಯ ಸೆಳೆತ ಸಮಾನವಾದಾಗ, ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಮಟ್ಟ ಶೇ. ೫೦ ರಷ್ಟು ಆಗುತ್ತದೆ. ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಮಟ್ಟ ಶೇ. ೬೦ ರಷ್ಟು ಇದ್ದಾಗ, ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮಾಯೆಯಿಂದ ದೂರವಾಗಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರವು ಕೆಲವು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ವರೆಗೆ ಉಳಿಯಬಹುದು; ಆದರೆ ಗ್ರಂಥಗಳಲ್ಲಿನ ಜ್ಞಾನವು ಅನಂತ ಕಾಲ ಉಳಿಯುವುದರಿಂದ ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರವು ಹೇಗೆ ಬೇಗನೆ ಬರುವುದು ಆವಶ್ಯಕವಿದೆಯೋ, ಅಷ್ಟೇ ಅವಸರದಿಂದ ಭೀಕರ ಆಪತ್ಕಾಲವು ಆರಂಭವಾಗುವ ಮೊದಲು ಈ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ.
ಸಾಧಕಿಗೆ ನಾನು ಸಾಧನೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದಾಗಿನಿಂದ ನನಗೆ, ಸಾಧನೆಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ತನು, ಮನ, ಧನ, ಬುದ್ಧಿ ಮತ್ತು ಅಹಂ ಇಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ, ಸಮಯ ಬಂದಾಗ ಪ್ರಾಣವನ್ನೂ (ಸರ್ವಸ್ವವನ್ನು) ಅರ್ಪಿಸುವ ಸಿದ್ಧತೆ ಇರಬೇಕು’, ಎಂದು ಸಾಧಕಿಗೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.