ಅಣುಯುದ್ಧದ ಸಂಕಟದಿಂದ ನಮ್ಮ ನಾಗರಿಕರ ರಕ್ಷಣೆಯಾಗಲು ಅವರಿಗೆ ಪದೇ ಪದೇ ತರಬೇತಿ ಕೊಡಬೇಕು. ಒಂದು ರಾಷ್ಟ್ರವೆಂದು ಭಾರತೀಯ ಸೈನ್ಯ ಅದಕ್ಕೆ ಖಂಡಿತ ತಕ್ಕ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರ ನೀಡುವುದು; ಆದರೆ ಹಾನಿಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಬೇಕು ? ಎಂಬುದರ ತರಬೇತಿಯನ್ನು ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ ಕೊಡುವುದು ಆವಶ್ಯಕವಾಗಿದೆ.

ಈ ನದಿಗಳ ವಾರ್ಷಿಕ ಸರಾಸರಿ ೩೩ ದಶಲಕ್ಷ ಘನ ಅಡಿಗಳಷ್ಟು ನೀರನ್ನು ಭಾರತದ ಉಪಯೋಗಕ್ಕಾಗಿ ನೀಡಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಹರಿಯುವ  ನದಿಗಳಾದ ಸಿಂಧೂ, ಝೆಲಮ್ ಮತ್ತು ಚಿನಾಬ್ ಈ ನದಿಗಳ ಸುಮಾರು ೧೩೫ ದಶಲಕ್ಷ ಘನ ಅಡಿ ನೀರನ್ನು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ನೀಡಲಾಯಿತು.

ಮಿತ್ರ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಒಪ್ಪಂದ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ‘ನಾವು ನಿಮಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವೆವು’, ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತವೆ; ಆದರೆ ಪ್ರಸಂಗ ಬಂದಾಗ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬಹುದೆಂದು ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಾವು ಸಂರಕ್ಷಣೆಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಸ್ವಾವಲಂಬಿಯಾಗಬೇಕು, ಎಲ್ಲ ದೊಡ್ಡ ಶಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಭಾರತದಲ್ಲಿಯೇ ತಯಾರಿಸದೇ ಪರ್ಯಾಯವಿಲ್ಲ.

ಕಳೆದ ವರ್ಷದ ಬಜೆಟ್‌ಅನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ದೇಶದ ಸುಮಾರು ಶೇ. ೧೭ ರಷ್ಟು ಹಣವನ್ನು ‘ಡಿಫೆನ್ಸ್ ಬಜೆಟ್’ಗಾಗಿ ವ್ಯಯ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ‘ಸೇನೆಯ ಆಧುನಿಕೀಕರಣವಾಗಬೇಕು, ದೇಶದಲ್ಲಿನ ಶಸ್ತ್ರಗಳು ಚೀನಾದಂತೆ ಆಧುನಿಕೀಕರಣವಾಗಬೇಕು’, ಎಂದು ಜನತೆಗೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ, ಅದರಂತೆ ಸೈನ್ಯಕ್ಕೂ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.

‘ಭಾರತೀಯರಾಗಿರಿ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಿರಿ !’, ಇದು ನಮ್ಮ ಘೋಷಣೆಯಾಗಬೇಕು. ಯಾವ ಅಂಗಡಿಯವರು ಚೀನಾ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳನ್ನು ಮಾರಾಟ ಮಾಡುತ್ತಾರೋ ಅವರನ್ನು ಬಹಿಷ್ಕರಿಸಬೇಕು.

ಈ ಅರಾಜಕತೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ನಾಗರಿಕರು ಮಹಾ ಸಂಘರ್ಷವನ್ನೇ ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗಬಹುದು. ದೇಶದ ಮತ್ತು ಸೇನೆಗೆ ಅವಮಾನ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಆಂತರಿಕ ಶತ್ರುಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಕಠಿಣ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಲು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ಹೊಸ ಕಾನೂನನ್ನು ರೂಪಿಸಬೇಕು.