ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಚರಣಗಳನ್ನು ಧೃಢವಾಗಿ ಹಿಡಿದರೆ ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿನ ದುಃಖವು ನಾಶವಾಗಿ ಇನ್ಯಾರ ಚರಣಗಳನ್ನು ಹಿಡಿಯಬೇಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ

ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕರ್ಮದ ಫಲದಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದು ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟದ್ದು ಎರಡೂ ಮಿಶ್ರಣ ಇರುತ್ತದೆ. ಯಾವುದೇ ಸತ್ಕರ್ಮದಲ್ಲಿ ಕೆಟ್ಟದರ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಂಶ ಇರುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲಿ ಅಗ್ನಿ ಅಲ್ಲಿ ಹೊಗೆ, ಹಾಗೆ ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ಸದಾ ಏನಾದರೂ ಕೆಟ್ಟ ಅಂಶಗಳು ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ.

ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಮುಗಿಯುವುದೆಂದಿಲ್ಲ; ಏಕೆಂದರೆ ದೇಹವೇ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಪಶ್ನಾರ್ಥಕ ಚಿಹ್ನೆಯಾಗಿದೆ. ಹೇಗೆ, ಯಾವಾಗ, ಏಕೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಿ (How, When, Why and Where) ಈ ಶಬ್ದಗಳ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯನು ಕರ್ಮ ನಡೆಸುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾನೆ.

‘ಮೃತ್ಯುವಾದಾಗ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ದೇಹವು ಹೊರಬರುತ್ತದೆ. ಆಕಾಶ, ವಾಯು ಮತ್ತು ಅಗ್ನಿ ಎಂಬ ಮೂರು ತತ್ತ್ವಗಳಿಂದ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ದೇಹವು ರೂಪುಗೊಂಡಿದೆ. ವಾಸನಾ ಇದುವೇ ಅದರ ಜೀವನವಾಗಿದೆ. ವಾಸನಾ ನಾಶವಾದಾಗ ಈ ದೇಹವೂ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇದೇ ಮುಕ್ತಿಯಾಗಿದೆ !

ಮನುಷ್ಯನು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮುಂದೆ ಹೋಗುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ತನಕ ಅವನು ಮನುಷ್ಯನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಈ ಪ್ರಕೃತಿ ‘ಬಾಹ್ಯ’ ಅಂದರೆ ಹೊರಗಿನ ಹಾಗೂ ‘ಅಂತರ್’ ಅಂದರೆ ಒಳಗಿನ ಎಂಬ ಎರಡು ವಿಧದ್ದಾಗಿದೆ.

ಸ್ವಾವಲಂಬಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಎಷ್ಟು ಸುಖಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಸನ್ನನಾಗಿರುತ್ತಾನೆಯೋ, ಅಷ್ಟು ಪರಾವಲಂಬಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಪ್ರಸನ್ನನ್ನಾಗಿರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ಬಹಳಷ್ಟು ಸಲ ವಿದ್ಯೆಯು ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಭಗವಂತನಿಂದ ದೂರ ಒಯ್ಯುತ್ತದೆ. ಏನು ಅರಿಯದ ವಾರಕರಿ ಪಂಥದ ಜನರು ‘ವಿಠ್ಠಲ ವಿಠ್ಠಲ’ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಭಗವಂತನನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಜಾಣರು ಪರಮಾರ್ಥದ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದಿಯೂ ಅವನನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದಿಲ್ಲ.