‘೯.೧೨.೨೦೧೯ ರಂದು ಶ್ರೀ ಕ್ಷೇತ್ರ ಬೆಲಗೂರಿನ ಬಿಂದೂ ಮಾಧವ ಶರ್ಮಾ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯವರ ಮಠದಲ್ಲಿ ‘ಮಹಾಬ್ರಹ್ಮ ರಥೋತ್ಸವದ ನಿಮಿತ್ತ ಆಯೋಜಿಸಲಾದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಮಹರ್ಷಿ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಸಾಧಕರು ಗಾಯನಸೇವೆಯನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತ ಪಡಿಸಿದ್ದರು. ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಸೌ. ಅನಘಾ ಜೋಶಿಯವರು ಭಕ್ತಿಗೀತೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಠಾಣೆ ಎಂಬಲ್ಲಿನ ಶ್ರೀ. ಪ್ರದೀಪ ಚಿಟಣಿಸ ಇವರು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಗಾಯನವನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತ ಪಡಿಸಿದ್ದರು.

‘ಸಜೀವ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ನಿರ್ಜೀವ ವಸ್ತುಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಚೈತನ್ಯವಿರುತ್ತದೆ. ಚಮಚ ಧಾತುವಿನದ್ದಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಹಾಗೂ ಅದು ನಿರ್ಜೀವವಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಅದರಲ್ಲಿ ಸಾತ್ತ್ವಿಕತೆ ಮತ್ತು ಚೈತನ್ಯ ಸ್ವಲ್ಪ ಪ್ರಮಾಣ ದಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ತದ್ವಿರುದ್ಧ ಮನುಷ್ಯ ಪ್ರಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆಯೆಂದರೂ ಸಾತ್ತ್ವಿಕತೆ ಶೇ. ೨೦ ರಷ್ಟು ಇರುತ್ತದೆ. ಅವನ ಐದೂ ಬೆರಳುಗಳಿಂದ ಪಂಚತತ್ತ್ವಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಶಕ್ತಿ ಪ್ರವಹಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.

‘ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ದೋಷಗಳಿರುವಂತೆಯೇ ಅವನಲ್ಲಿ ಗುಣಗಳೂ ಇರುತ್ತವೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಯಾವುದೇ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ಆತ್ಮೀಯತೆ ಬೆಳೆಸುವಾಗ ಮೊದಲು ಅವನ ಗುಣಗಳ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಬೇಕು. ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಗುಣಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತಾನಾಗಿ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಮನಮುಕ್ತವಾಗಿ ಮಾತನಾಡತೊಡಗುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಮಾತನಾಡುವಾಗ ಕ್ರಮೇಣ ತನ್ನ ದುಃಖ ಮತ್ತು ವೇದನೆಯನ್ನೂ ನಮಗೆ ಹೇಳತೊಡಗುತ್ತಾನೆ. ಇದರಿಂದ ನಮಗೆ ಅವನ ದೋಷ ಮತ್ತು ಅವನು ಕೃತಿಯನ್ನು ಮಾಡುವಾಗ ಅವನಲ್ಲಿ ಅರಿವಾದ ಕೊರತೆಗಳು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬರತೊಡಗುತ್ತವೆ.

ಪೂ. ಭಸ್ಮೆ ಮಹಾರಾಜರು ಸಂತ ತುಕಾರಾಮ ಮಹಾರಾಜರ ಚರಿತ್ರೆಯನ್ನು ಬರೆಯಲು ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಲಭ್ಯವಿರುವ ಅನೇಕ ಚರಿತ್ರೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಅಭಂಗಗಳನ್ನು ೬ ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರು. ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿ ಮಹಾರಾಜರ ತಂದೆ ಶಹಾಜಿರಾಜೆ ಇವರು ಮಾಡಿದ ಸಂಘರ್ಷ, ಅವರ ಕೊನೆಯ ಕ್ಷಣಗಳು ಈ ಎಲ್ಲ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಅದರಲ್ಲಿ ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ಕೊಡಲಾಗಿದೆ.

ಗುರುದೇವರು (ಪರಾತ್ಪರ ಗುರು ಡಾ. ಆಠವಲೆಯವರು) ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ ಬಹುದೊಡ್ಡ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇಂದಿನ ದಿನವು ನನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ಧನ್ಯ ಮಾಡಿತು, ಏಕೆಂದರೆ ಇಂದು ನನಗೆ ಸಂತರ ದರ್ಶನವಾಯಿತು, ಇದು ನನ್ನ ಭಾಗ್ಯವೇ ಆಗಿದೆ. ಈ ಕ್ಷಣವು ಹಬ್ಬದಂತಿದೆ; ಏಕೆಂದರೆ ಸಂತಸಹವಾಸ ದೊರಕುವುದು ಬಹಳ ದುರ್ಲಭ ಮತ್ತು ಅಮೂಲ್ಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಕ್ಷಣಗಳಿಂದಲೇ ನಮ್ಮ ಉದ್ಧಾರವಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾವ ರೀತಿ ಸ್ಪಶ (ಪಾರೀಸ) ಮಣಿ ಕಬ್ಬಿಣವನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದಾಗ ಕಬ್ಬಿಣವು ಬಂಗಾರವಾಗುತ್ತದೋ, ಅದೇ ರೀತಿ ನನ್ನದಾಯಿತು.

ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಉಪಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಜವಾಬ್ದಾರ ಸಾಧಕರೊಂದಿಗೆ ಕಲಿಯುವ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಸಾಧಕನನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ ಅವನಿಗೆ ಆ ಸೇವೆಯನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅವನು ಕಲಿತ ನಂತರ ಅವನಿಗೆ ಇತರ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಸೇವೆಯ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಅವನಿಂದ ಸೇವೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇದರಿಂದ ಹೊಸಹೊಸ ಸಾಧಕರು ಸೇವೆಯನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಮುಂದೆ ಅವರು ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಸಿದ್ಧರಾಗುತ್ತಾರೆ.

ಭೃಗು ಮಹರ್ಷಿಗಳು ಹೇಳಿದಾಗಿನಿಂದ ಶ್ರೀಚಿತ್‌ಶಕ್ತಿ (ಸೌ.) ಅಂಜಲಿ ಗಾಡಗೀಳರು ಅಗ್ನಿಹೋತ್ರವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ತೊಂದರೆಗಳಿರುವ ಸಾಧಕರಿಗೆ ಅಗ್ನಿಹೋತ್ರದ ವಿಭೂತಿಯನ್ನು ಕೊಡಬಹುದು, ಎಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಶ್ರೀಚಿತ್‌ಶಕ್ತಿ (ಸೌ.) ಅಂಜಲಿ ಗಾಡಗೀಳರು ಈ ವಿಭೂತಿಯನ್ನು ರಾಮನಾಥಿ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಸತ್‌ಶಕ್ತಿ (ಸೌ.) ಬಿಂದಾ ಸಿಂಗಬಾಳರಿಗೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇಂದಿನವರೆಗೆ ಅನೇಕ ಸಾಧಕರಿಗೆ ಈ ವಿಭೂತಿಯಿಂದ ಲಾಭವಾಗಿದೆ.

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ‘ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಕುಟುಂಬ’ ಈ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿದ್ದು ವಿಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ, ಅಂದರೆ ಅವನಲ್ಲಿ ಸಂಕುಚಿತವೃತ್ತಿ ಇರುತ್ತದೆ. ‘ವಿಶಾಲತೆ’ ಈ ಈಶ್ವರೀ ಗುಣವನ್ನು ಮೈಗೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧಕನು ಈ ಚೌಕಟ್ಟಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ‘ರಾಷ್ಟ್ರ ಮತ್ತು ಧರ್ಮಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಏನು ಮಾಡಬಹುದು ?’, ಎಂಬ ವಿಚಾರವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು’, ಇದನ್ನು ಈ ಮೇಲಿನ ಪ್ರಯೋಗದಿಂದ ಕಲಿಸಲಾಯಿತು.

ಮನುಷ್ಯ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಈ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲಡೆ ಓಡಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ದೇವರು ಯೋಗ್ಯ-ಅಯೋಗ್ಯ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ ಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಇದನ್ನೇ ನಾವು ‘ವಿವೇಕ’ವೆಂದು ಹೇಳುತ್ತೇವೆ. ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ವಿವೇಕಬುದ್ಧಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರಿಗಾಗಿ ದಂಡ ಮತ್ತು ಭೇದ ಇವುಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಆಗಲೇ ಅವು ದಾರಿಗೆ ಬರುತ್ತವೆ.

ಯಾರ ಆಚಾರ ಮತ್ತು ವಿಚಾರಗಳು ಸಾತ್ತ್ವಿಕವಾಗಿರುತ್ತವೆಯೋ, ಅವರ ಮೇಲೆ ಸಾಧನೆಯ ಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನು ಬಿಂಬಿಸಲು ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ಬೇಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ರೀತಿ ಕ್ರಮೇಣ ಮತ್ತು ಹಂತಹಂತವಾಗಿ ನೀಡಿದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಣದಿಂದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯು ಸಾಧಕನೆಂದು ತಯಾರಾದಾಗ ಫಲನಿಷ್ಪತ್ತಿಯು ಹೆಚ್ಚಿರುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಬಾರಿ ಅಂತರ್ಮನದಲ್ಲಿ ಸಾಧನೆಯ ಸಂಸ್ಕಾರವಾಯಿತೆಂದರೆ, ಚಿತ್ತಶುದ್ಧಿಯು ತಾನಾಗಿಯೇ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಇದರಿಂದಲೇ ಓರ್ವ ‘ಆದರ್ಶ ಸಾಧಕ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ’ಯು ತಯಾರಾಗುತ್ತಾನೆ.