ಪರಾತ್ಪರ ಗುರು ಡಾ. ಆಠವಲೆಯವರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಕೊರತೆ (ಸ್ಥೂಲ ಅಥವಾ ಸೂಕ್ಷ್ಮ) ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಅವರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಜೀವನವು ಒಬ್ಬ ಸನ್ಯಾಸಿಗಿಂತಲೂ ಸರಳ ಮತ್ತು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ. ‘ಸಾಧಕರಿಗಾಗಿ ಏನೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡಿಯೂ ತಾನು ಮಾತ್ರ ಏನೂ ಮಾಡದಂತೆ ಇರುವುದು, ಇದು ಅವರ ಜೀವನಶೈಲಿಯಾಗಿದೆ.

ಆ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಪ.ಪೂ.ಗುರುದೇವರು ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಅವರ ದರ್ಶನ ಪಡೆಯಲು ಕಳುಹಿಸಿದರು ಹಾಗೂ ‘ಸಂತರು ದೇಹತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದಾಗ ಎಂತಹ ಸ್ಪಂದನಗಳ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರು ದೇಹತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿನ ವಾತಾವರಣ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ, ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಲು ಹೇಳಿದರು.

‘ಪ.ಪೂ. ಡಾಕ್ಟರರು ಸತತವಾಗಿ ‘ಪಂಚ ಜ್ಞಾನೇಂದ್ರಿಯಗಳು, ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿಯ ಸ್ತರದಲ್ಲಿ ಏನು ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆಯೋ, ಅದಕ್ಕಿಂತ ಸೂಕ್ಷ್ಮದಲ್ಲಿ ಏನು ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆಯೋ, ಅದು ಹೆಚ್ಚು ಮಹತ್ವದ್ದಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅನೇಕ ಸಾಧಕರಿಗೆ ಅವರ ಪ್ರೇರಣೆಯಿಂದ ಮತ್ತು ಕೃಪೆಯಿಂದ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸ್ತರದಲ್ಲಿನ ಘಟನೆಗಳು ತಿಳಿಯತೊಡಗಿದವು.

ಹೇ ಈಶ್ವರಾ (ಪಾಂಡುರಂಗಾ), ನನ್ನ ಮೋಕ್ಷ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯ ವ್ರತವನ್ನು ಯಾವನು ಮುಂದೆ ನಡೆಸುವವನಿದ್ದಾನೆಯೋ, ಅವನಿಗೆ ನೀನು ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಬರಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸು. ಹೇ ಭಗವಂತಾ, ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕೃಪೆಮಾಡು ಮತ್ತು ಯಾವನು ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ (ಮೋಕ್ಷವಿದ್ಯೆಯಲ್ಲಿ) ಶ್ರೇಷ್ಠನಾಗಿದ್ದಾನೆಯೋ, ಯಾವನ ಕೀರ್ತಿಯು ತ್ರಿಲೋಕದಲ್ಲಿ ಹರಡುವುದಿದೆಯೋ, ಅಂತಹ ಶಿಷ್ಯನನ್ನು ನನಗೆ ಕೊಡು.

ಗುರುಪೂರ್ಣಿಮೆಯೆಂದರೆ ಚೈತನ್ಯರೂಪಿ ಮೂಲತತ್ತ್ವದ ಪೂಜೆ ಯಾಗಿದೆ; ಏಕೆಂದರೆ ಅದೇ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಎಲ್ಲ ಜಡ-ಚೇತನ ಸ್ವರೂಪದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದು ನಾವು ಅದನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ಅದರ ಸ್ವರೂಪಕ್ಕನುಸಾರ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಹೆಸರನ್ನು ಕೊಡುತ್ತೇವೆ. ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಆದಿಶಕ್ತಿ ಗುರುತತ್ತ್ವದ ಸ್ವರೂಪವು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಒಂದೇ ಆಗಿದೆ.

‘ಪರಾತ್ಪರ ಗುರು ಡಾ. ಆಠವಲೆಯವರಿಗೆ ಸ್ಥೂಲ ಮತ್ತು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಹೀಗೆ ಎರಡೂ ರೀತಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ನಿರ್ಮಾಣವಾಗುತ್ತವೆ. ಸ್ಥೂಲದಲ್ಲಿನ ಅತ್ಯಂತ ಚಿಕ್ಕ-ಪುಟ್ಟ ವಿಷಯಗಳ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಧ್ವನಿಚಿತ್ರೀಕರಣದಲ್ಲಿನ ತಾಂತ್ರಿಕ ವಿಷಯಗಳು, ಯಜ್ಞ-ಯಾಗಾದಿ ಕೃತಿಗಳ ಹಿಂದಿನ ಶಾಸ್ತ್ರ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಬಗ್ಗೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾಸೆಯಿರುತ್ತದೆ.

ಪರಾತ್ಪರ ಗುರು ಡಾಕ್ಟರರು ಈ ಭಗವಂತನವರೆಗೆ ತಲುಪಿರುವರು, ಎಂದರೆ ಅವರಿಗೆ ಅವನ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಗಿದೆ. ಅವರು ಸಮಷ್ಟಿಗಾಗಿ ಇರುವ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ಮತ್ತು ಅದರಿಂದ ಲಭಿಸುವ ಜ್ಞಾನ ಇವುಗಳ ಮೂಲಕ ಇತರ ಜೀವಗಳಲ್ಲಿನ ಮಾಯೆಯ ಪರದೆಯನ್ನು ದೂರ ಮಾಡುತ್ತಿರುವರು. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಇಂತಹ ಜೀವಗಳಿಗೂ ಭಗವಂತನವರೆಗೆ ತಲುಪಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದು.