एकदा मी हात चोळत असतांना माझ्या दोन्ही हातांचे तळवे आकाशाच्या दिशेने झाले आणि त्या वेळी ऊर्जेचा मोठा स्रोत हातांच्या बोटांच्या माध्यमातून माझ्या शरिरात जात होता आणि मला पुष्कळ संवेदना जाणवत होत्या.
मला नामजप करतांना अकस्मात् माझ्या भोवती गुलाबी रंगाचे वातावरण निर्माण झाल्याचे जाणवले. काही वेळाने मला माझ्या कमरेच्या वरील भागात परात्पर गुरु डॉक्टरांचे अस्तित्व जाणवत होते.
आश्रमात पुष्कळ शांत आणि उत्साही वाटत होते. आश्रमातील स्वच्छता आणि शांत वातावरण, यांमुळे माझे मन एकदम उत्साही झाले. आश्रमाला भेट दिल्यावर मी ज्यांची कल्पना केली नव्हती, अशा अनेक गोष्टी शिकायला मिळाल्या.
भगवान श्रीकृष्ण आणि परात्पर गुरु डॉक्टर, आपल्या कृपाशीर्वादाने माझा नामजप पुष्कळ वेळ होत आहे.
आषाढी एकादशी या दिवशी सायंकाळी ७.१० वाजता मी प्रतिसप्ताहाप्रमाणे श्री वैभवलक्ष्मीसमोर दिवा प्रज्वलित केला आणि देवीला हळदी-कुंकू वाहून नमस्कार केला. त्या वेळी देवीच्या प्रतिमेवर वाहिलेल्या हळदी-कुंकवामध्ये ‘ॐ’चा आकार दिसत असल्याचे माझ्या लक्षात आले.
देहली येथील पू. संजीव कुमार आणि पू. (सौ.) माला संजीव कुमार या दोन संतरत्नांची अनमोल भेट देऊन श्रीगुरूंनी साधकांचा आनंद केला द्विगुणित ! सोहळा अनुभवल्यानंतर सर्वांच्या मनात हाच भाव होता, ‘अमोल चीज जो दी गुरुने, न दे सके भगवान भी !’
‘एस्.एस्.आर्.एफ्.’ने सांगितलेली साधना करण्यास आरंभ केल्यावर माझे ‘ड्रग्ज्’ घेणे पूर्णतः बंद झाले. ‘संगीत मेजवान्यांची (‘टेक्नो पार्टीज्’ची) आता मला आवश्यकता भासत नाही. आता माझे भवितव्य उज्ज्वल होत आहे. देवाप्रती कृतज्ञता !’ – श्रीमती ल्युनिआ मा, जर्मनी
‘प.पू. दास महाराज यांचे बालपण पाहात आहोत, आजच्या अंकात त्यांचे बालपणीचे सात्त्विक खेळ, त्यांचे आध्यात्मिक वैशिष्ट्य’ यांविषयी पाहूया.
त्या सेवा स्थिर राहून करत होत्या. आमच्या सेवेला उशिरा प्रारंभ झाला, तरी ठरलेल्या वेळेत सर्व जेवण तयार होते.
‘वर्ष २०२० ते २०२१ या कालावधीत आमचे वडील आणि आई यांच्यात झालेले पालट येथे देत आहोत.