
१. परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्या स्थूल देहात अडकल्याने साधना करतांना संघर्ष होणे
या काही दिवसांपासून साधना करतांना माझा संघर्ष होत होता. मी ईश्वराच्या सगुण रूपात, म्हणजेच परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्या स्थूल देहात अडकले होते. भगवंताच्या सगुण रूपात न अडकता त्याच्या निर्गुण रूपाची साधना करण्याविषयी माझ्या मार्गदर्शक साधकांनी मला सांगितले; परंतु माझ्याकडून तसे प्रयत्न होत नव्हते.
२. वैकुंठ चतुर्दशीच्या दिवशी श्रीविष्णूला आर्ततेने आळवण्याचा प्रयत्न करणे
वैकुंठ चतुर्दशीच्या आधी काही दिवस मला आध्यात्मिक त्रास होत होता. वैकुंठ चतुर्दशीच्या दिवशी ‘मला वैकुंठापर्यंत पोचायचे आहे. त्यासाठी श्रीविष्णूला आर्ततेने आळवूया’, असे मला वाटत होते. त्यामुळे दिवसभर मी श्रीविष्णूचा भक्तीभावाने नामजप करण्याचा प्रयत्न करत होते.
३. वैकुंठ चतुर्दशीनंतर श्रीमन्नारायणाचे रूप मला सतत दिसणे
मी कुठेही पाहिले, तरी मला श्रीमन्नारायणाचे रूप कधी माझ्या समोर, तर कधी माझ्या डोक्यावर दिसत होते. श्रीमन्नारायणाचे रूप दिसू लागल्यापासून मला थोडे आश्वस्त वाटू लागले.
४. आरंभी श्रीकृष्णाप्रती भाव जाणवणे; परंतु आता श्रीमन्नारायणाप्रती भाव जाणवू लागणे
काही वर्षांपासून माझ्या मनात श्रीकृष्णाप्रती भाव होता; परंतु गेल्या काही दिवसांपासून त्याच्याप्रती असलेला भाव हळूहळू अल्प होत गेला. ‘माझ्या मनात नेमका कुणाप्रती भाव आहे ?’, हे मला कळत नव्हते. ईश्वराच्या कृपेने आता मला जाणीव होत होती की, मला श्रीमन्नारायणाप्रती भाव जाणवत आहे.
५. मी आश्रमात जिथे जिथे जात होते, तिथे तिथे मला श्रीमन्नारायणाचे रूप दिसत होते !
नारायणाचे हे रूप मला चैतन्य देणारे, माझ्या व्यष्टी साधनेत साहाय्य करणारे आणि माझा आध्यात्मिक त्रास न्यून करणारे होते.
६. श्रीमन्नारायणाचे दिसत असलेले रूप आणि कार्य
अ. श्रीमन्नारायणाचे रूप अतिशय सुंदर आणि तेजस्वी होते.
आ. श्रीमन्नारायण हे श्रीविष्णूचे सगुण आणि कार्यरत रूप होते अन् ते रूप भक्तांना आनंद देणारे होते.
इ. मला असे जाणवले, ‘श्रीमन्नारायण हे एक असे रूप आहे, जे श्रीविष्णूची विविध रूपे सहज आणि जलद गतीने धारण करू शकते. तसेच श्रीमन्नारायण ही विविध रूपे आवश्यकतेनुसार आणि भक्तांच्या कल्याणासाठी धारण करतो.’ त्याच्या या गुणामुळे मी काढलेल्या त्याच्या चित्रात जिवंतपणा जाणवत होता.
ई. ‘श्रीमन्नारायणात संपूर्ण विश्व सामावले असून विश्वातील सर्व प्रश्नांची उत्तरे श्रीमन्नारायणामध्ये आहेत’, असेही मला जाणवले.
७. श्रीमन्नारायणाच्या या रूपात कार्यरत असलेली तत्त्वे आणि त्यांचे प्रमाण
८. ‘श्रीमन्नारायणाला पांढरी आणि गुलाबी फुले अर्पण करावी’, असे मला जाणवले.
९. अनुभूती
अ. श्रीमन्नारायणाच्या चरणी मी शरणागतभावाने प्रार्थना करते. तेव्हा मला होत असलेला आध्यात्मिक त्रास ५ मिनिटांत उणावतो.
आ. मी झोपले असतांना कधी कधी ‘त्याचे सुदर्शनचक्र माझ्याभोवती फिरत आहे’, असे मला जाणवते.
इ. कधी कधी श्रीमन्नारायण श्रीकृष्णाच्या रूपात येतो आणि नंतर त्वरित श्रीविष्णूचे रूप धारण करतो.
ई. मी जेव्हा श्रीकृष्णाचे भक्तीगीत ऐकते, तेव्हा ‘मी श्रीमन्नारायणाचेच भक्तीगीत ऐकत आहे’, असे मला जाणवते.
उ. ‘श्रीमन्नारायणाचे हे रूप चित्तवेधक असून त्याला सतत न्याहाळत रहावे’, असे मला वाटते. त्याचे रूप न्याहाळतांना नकळत मी ‘श्रीमन्नारायण नारायण हरि हरि…’ हे गाणे गाते.
ऊ. ‘मला साधनेत निर्र्गुण टप्प्याला नेण्यासाठी परात्पर गुरु डॉ. आठवले श्रीमन्नारायणाच्या रूपात आले आहेत’, असे मला जाणवते. कधी कधी श्रीमन्नारायण परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्या रूपात येतो; परंतु त्वरित तो त्याच्या मूळ रूपात जातो. ‘परात्पर गुरु डॉ. आठवले माझ्या समवेत आहेत’, हे आश्वस्त करण्यासाठीच जणू तो मला ही अनुभूती देतो.
हे परात्पर गुरुदेव, हे श्रीमन्नारायण, ‘या (श्रीमन्नारायणाच्या) रूपात मला दर्शन दिल्याबद्दल मी कृतज्ञ आहे. तुम्ही माझ्याकडून साधना करून घेऊन मला मन आणि बुद्धी यांच्या विळख्यातून (तावडीतून) मुक्त करून टप्प्या टप्प्याने आपल्या चरणांशी नेत आहात. हे श्रीमन्नारायणा, तुझे पूर्ण रूप अनुभवणे माझ्या क्षमतेच्या पलीकडचे आहे, तरीही मी साधनेचे छोटे छोटे प्रयत्न करून तुला अनुभवण्याचा प्रयत्न करीन.’
– एक साधिका
आध्यात्मिक त्रास : याचा अर्थ व्यक्तीमध्ये नकारात्मक स्पंदने असणे. व्यक्तीमध्ये नकारात्मक स्पंदने ५० टक्के किंवा त्यांहून अधिक प्रमाणात असणे, म्हणजे तीव्र त्रास, नकारात्मक स्पंदने ३० ते ४९ टक्के असणे, म्हणजे मध्यम त्रास, तर ३० टक्क्यांहून अल्प असणे, म्हणजे मंद आध्यात्मिक त्रास असणे होय. आध्यात्मिक त्रास हा प्रारब्ध, पूर्वजांचे त्रास आदी आध्यात्मिक स्तरावरील कारणांमुळे होतो. आध्यात्मिक त्रासाचे निदान संत किंवा सूक्ष्म स्पंदने जाणू शकणारे साधक करू शकतात.
सूक्ष्म : व्यक्तीचे स्थूल म्हणजे प्रत्यक्ष दिसणारे अवयव नाक, कान, डोळे, जीभ आणि त्वचा ही पंचज्ञानेंद्रिये आहेत. ही पंचज्ञानेंद्रिये, मन आणि बुद्धी यांच्या पलीकडील म्हणजे ‘सूक्ष्म’. साधनेत प्रगती केेलेल्या काही व्यक्तींना या ‘सूक्ष्म’ संवेदना जाणवतात. या ‘सूक्ष्मा’च्या ज्ञानाविषयी विविध धर्मग्रंथांत उल्लेख आहेत. येथे प्रसिद्ध करण्यात आलेल्या अनुभूती या ‘भाव तेथे देव’ या उक्तीनुसार साधकांच्या वैयक्तिक अनुभूती आहेत. त्या सरसकट सर्वांनाच येतील असे नाही. – संपादक |