दाभोलकर हत्या प्रकरण : संशयित शरद कळसकर यांच्या निवेदनातील धक्कादायक खुलासे !

‘दाभोलकर हत्या आणि मी’ या पुस्तकाच्या प्रकाशनाच्या निमित्ताने…

फौजदारी खटल्यात एकदा आरोपींवरील आरोप निश्चिती, म्हणजे ‘चार्ज फ्रेम’ झाल्यानंतर खटल्यातील साक्षीपुरावे होतात. सगळ्यात शेवटी न्यायालय आरोपींची बाजू समजून घेण्यासाठी दंड प्रक्रिया संहितेच्या कलम ३१३ अन्वये आरोपींना काही प्रश्न विचारते. त्याची उत्तरे देणे आरोपींवर बंधनकारक नसते; परंतु आरोपींची बाजू समजून घेण्यासाठी न्यायालयाला त्याचा उपयोग होतो (असा समज आहे). त्याप्रमाणे या खटल्यातही मा. न्यायालयाने आम्हा सर्व आरोपींना प्रश्न विचारून आमची बाजू समजून घेतली (असे म्हणू). ‘याखेरीज आरोपींना काही सांगायचे असल्यास आरोपी तोंडी किंवा लेखी निवेदन देऊन करू शकतात’, असे न्यायालयाने सांगितले. त्याप्रमाणे अंनिसचे डॉ. दाभोलकर हत्या प्रकरणातील संशयित श्री. शरद कळसकर यांनी न्यायालयात लेखी निवेदन दिले.

श्री. शरद कळसकर यांच्या लेखी निवेदनाची प्रमाणित प्रत माझ्या अधिवक्त्यांनी नंतर मिळवली. श्री. शरद कळसकर यांचे निवेदन वाचून मलाही धक्काच बसला. ‘एक फार मोठे षड्यंत्र हिंदुत्वाच्या आणि हिंदूंच्या विरोधात चालवले जात आहे, अशी खात्री पटावी’, असे ते निवेदन आहे. या खटल्याच्या संदर्भातही बर्‍याच धक्कादायक गोष्टींचा उलगडा त्यातून होतो. वाचकांच्या जागृतीसाठी त्यातील काही सूत्र देत आहे.

१. भावाच्या शिक्षणाच्या कामासाठी मुंबईत आलेल्या शरद कळसकर यांना अटक

श्री. शरद कळसकर हे त्यांच्या भावाच्या शिक्षणासाठी ऑगस्ट २०१८ मध्ये मुंबईत आले होते. त्यांचे मुंबईत कुणीही नातेवाईक नसल्याने एका परिचितांनी त्यांची रहाण्याची सोय केली. त्याच रात्री अचानक काही आडदांड माणसे त्यांच्या खोलीत शिरली आणि त्यांनी श्री. शरद यांना कह्यात घेतले. नंतर श्री. शरद यांना समजले की, ज्या व्यक्तीच्या घरी ते राहिले होते, त्या व्यक्तीला पकडण्यासाठी पोलीस आले होते आणि केवळ तेथे राहिले असल्याने श्री. शरद कळसकर अडकले हाेते. याविषयी पोलिसांनीही त्यांना सांगितले की, केवळ शरद तेथे रहायला असल्याने त्यांना अटक करण्यात आली.

२. अटक केल्यानंतर शरद कळसकर यांची अधिवक्ता संजीव पुनाळेकर यांच्याशी प्रथम भेट

श्री. शरद कळसकर यांना इतर आरोपींसमवेत पहिल्यांदा न्यायालयासमोर नेण्यात आले. तेव्हा न्यायालयात अधिवक्ता हवा असतो, हे पहिल्यांदा श्री. शरद यांना समजले. त्यांच्याजवळ फारसे पैसे नव्हते आणि त्यांची ओळखही नव्हती. त्यामुळे गोरक्षक श्री. वैभव राऊत यांच्यासाठी वकील म्हणून काम पहाणारे अधिवक्ता संजीव पुनाळेकर यांना श्री. शरदसाठीही काम पहाण्याची विनंती श्री. वैभव राऊत यांनी केली. त्यामुळे अधिवक्ता संजीव पुनाळेकर यांनी श्री. शरद कळसकर यांचेही वकीलपत्र घेतले. अशा प्रकारे शरद कळसकर एका स्फोटकांच्या खटल्यातील आरोपी बनले आणि त्यामुळे त्यांची अन् अधिवक्ता पुनाळेकर यांची प्रथम भेट झाली.

३. आतंकवादाशी संबंधित खटल्यांच्या अन्वेषणात पोलीस अधिकारी परमवीर सिंग यांच्या सक्रीय सहभागाविषयी

श्री. शरद कळसकर हे आतंकवादविरोधी पथकाच्या कह्यात असतांना सुनील माने आणि रवींद्र डोईफोडे या नावाचे अधिकारी कळसकर यांची चौकशी करत होते. सुनील माने याने त्यांना सांगितले की, सध्या तो आतंकवादविरोधी पथकात नसला, तरी वरिष्ठ पोलीस अधिकारी परमवीर सिंग यांचा तो खास माणूस आहे. त्याने श्री. शरद कळसकर यांना कित्येक कोरे कागद देऊन त्यावर स्वाक्षरी करण्यास बळजोरीने भाग पाडले. सुनील माने हा कळसकर यांच्याकडे वारंवार पुनाळेकर वकिलांविषयी बोलत. ‘हा फडतूस माणूस परमवीर सिंगांच्या मागे लागला आहे. त्या भडव्याकडे कशाला गेलास ? त्या पुनाळेकरला एक दिवस आम्ही लटकवणार आहोत.’ यासारखे बरेच काही ते बोलत. एकदा भीत भीतच ‘मला गरिबाला का अडकवले ?’, असे श्री. शरद यांनी त्यांना विचारले. त्यावर त्यांनी सांगितले, ‘मोठमोठ्या प्रकरणात गुंतलेले गुन्हेगार तरबेज असतात. त्यांना पकडणे कठीण असते आणि जनता पागल असल्यामुळे उगीच पोलिसांना शिव्या घालत बसते. अशा वेळी कुणाला तरी लटकवावेच लागते; पण आम्ही निरपराध्यांना अडकवत नाही. जे अतीशहाणे असतात त्यांनाच अडकवतो.’ सुनील माने बर्‍याचदा बढाया मारत असत, ‘वर्ष २००६ च्या मालेगाव बाँबस्फोट प्रकरणात अधिक टिवटिव करणार्‍या ‘सिमी’च्या कार्यकर्त्यांच्या घरी आमच्या परमवीर सिंगसाहेबांनी ‘आर्.डी.एक्स.’ (स्फोटके) ठेवले आणि पुढे ‘नॅशनल इन्व्हिस्टीगेशन एजन्सी’ने (राष्ट्रीय अन्वेषण यंत्रणेने) आमचे हे कृत्य शोधून काढल्यावर आमचा केसही कुणी वाकडा करू शकले नाही. वर्ष २००८ च्या मालेगाव स्फोटात पुन्हा ‘नॅशनल इन्व्हिस्टीगेशन एजन्सी’ने आय (शिवी) घातली आणि आम्ही, म्हणजे ‘ए.टी.एस्.’ने (आतंकवादविरोधी पथकाने) ‘आर्.डी.एक्स.’ ठेवल्याचा आरोप केला; पण सगळ्या न्यायालयांपेक्षा परमवीर सिंग यांचे न्यायालय मोठे आहे’, अशा भाषेत ते थेट बोलत असत.

४. दाभोलकर हत्येच्या प्रकरणात शरद कळसकर यांना अटक

पुढे सीबीआयने नरेंद्र दाभोलकर हत्येच्या प्रकरणी न्यायालयात अर्ज करून श्री. शरद कळसकर यांना अटक केली. आधीच्या प्रकरणात अधिवक्ता संजीव पुनाळेकर हे श्री. शरद कळसकर यांचे वकील असल्याने ‘दाभोलकर हत्येच्या प्रकरणातही त्यांनीच आपले काम पहावे’, अशी विनंती श्री. शरद कळसकर यांनी अधिवक्ता पुनाळेकर यांना केली होती. त्यामुळे या प्रकरणातही अधिवक्ता पुनाळेकर हे श्री. कळसकरचे वकील म्हणून काम पहात होते.

५. दाभोलकरांच्या हत्येत विक्रम भावे याचा हात असल्याचे सांगण्यासाठी शरद कळसकर यांच्यावर दबाव आणणे

श्री. शरद कळसकर सीबीआयच्या कोठडीत आल्यानंतर रवींद्र डोईफोडे त्यांना २-३ वेळा येऊन भेटले. त्यांनी श्री. शरद कळसकर यांना विचारले, ‘विक्रम भावेला ओळखतोस का ?’ विक्रम भावे हा पुनाळेकर वकिलांचा साहाय्यक आहे, एवढीच माहिती श्री. शरद कळसकर यांना होती. त्यानंतर रवींद्र डोईफोडे हे शरद कळसकर यांना म्हणाले, ‘विक्रमला तू पूर्वीपासून ओळखतोस आणि त्याचाच दाभोलकरांच्या खुनात हात आहे’, अशी ‘मॅजिस्ट्रेट’च्या पुढे (न्यायदंडाधिकार्‍यांच्या पुढे) जबानी दिलीस, तर तुला बाहेर काढू.’ त्यास नकार दिल्याने रविंद्र डोईफोडे आणि सुनील माने यांच्याकडून श्री. शरद कळसकर यांना प्रचंड मारहाण झाली.

६. अंधश्रद्धा निर्मूलन समितीचे मिलींद देशमुख यांची अन्वेषणात ढवळाढवळ

(श्री. शरद कळसकर यांच्या निवेदनातील हा भाग जसाच्या तसा…) या संपूर्ण काळात रवींद्र डोईफोडे आणि सुनील माने यांच्या सोबत एक मध्यमवयीन गृहस्थ मला सीबीआयच्या कोठडीत भेटत असत. त्यांची आणि माझी कुणीही ओळख करून दिली नाही. मी कैदी असल्यामुळे हे कोण आहेत ?, अशी विचारपूस करण्याचा मला अधिकारही नव्हता. मी त्यांना ते सीबीआय किंवा ‘ए.टी.एस्.’चे अधिकारी असतील, असेच समजत होतो. या गृहस्थांनी मला कधीही मारहाण केली नाही.

माझ्याशी ते थेट बोललेही नाहीत; मात्र सुनील माने आणि रवींद्र डोईफोडे यांना बाजूला घेऊन मला ऐकू येणार नाही, अशा हळू आवाजात ते सूचना देत असत आणि त्यानंतर हे दोघे पोलीस अधिकारी माझ्याशी पुढील चौकशी करत असत किंवा मला दरडावत असत, हे मी अनुभवले आहे. त्यामुळे ‘सदर गृहस्थ म्हणजे एखादा बडा अधिकारी असावा आणि या दोघांकडून काम करवून घेत असावा’, असा माझा समज झाला. पुढे ज्या वेळी या खटल्याची सुनावणी पुणे येथील न्यायाधिशांसमोर चालू झाली, त्या वेळेला सदर गृहस्थाला मी वेळोवेळी न्यायालयात पाहिले होते. दाभोलकर खून प्रकरणाच्या बातम्या माझ्या अटकेनंतर मी वेळोवळी वृत्तपत्रांत वाचल्यामुळे मुक्ता दाभोलकर या नरेंद्र दाभोलकरांच्या कन्या आहेत आणि त्यांचे छायाचित्रही मी वृत्तपत्रांतच पाहिले, हे मला ठाऊक झाले होते. मला स्वत:ला नरेंद्र दाभोलकरांविषयी कधीही काहीही माहिती नव्हती आणि त्यांच्या खुनामध्ये माझा कोणताही सहभाग कधीही नव्हता; मात्र ज्या गंभीर प्रकरणात मला अटक करून अडकवले, त्याची नंतर माहिती घेण्याच्या दृष्टीने मी तुरुंगात असतांना जो प्रयत्न केला, त्यातून मला वरील माहिती समजली.

पुणे येथील न्यायालयात मी मुक्ता दाभोलकर यांच्या सोबत वर उल्लेख केलेल्या गृहस्थांना कित्येक वेळा पाहिले आहे. यापूर्वी सदर गृहस्थ रवींद्र डोईफोडे आणि सुनील माने या ‘ए.टी.एस्.’च्या अधिकार्‍यांसह मला सीबीआयच्या कोठडीत असतांना भेटत होते. हे दोन ‘ए.टी.एस्.’चे अधिकारी मला पुणे न्यायालयात कधी दिसले नाहीत. वर उल्लेखिलेले तिसरे गृहस्थ मात्र वारंवार पुणे येथील न्यायालयात येत असत आणि तेही मुक्ता दाभोलकर यांच्यासह. हे लक्षात आल्यानंतरही मला शंका आली नाही; मात्र ३१ डिसेंबर २०२२ या दिवशी याच न्यायालयात एक विचित्र प्रकार घडला. विनय मनोहर केळकर नावाच्या साक्षीदाराने न्यायालयात साक्ष देत असतांना हे मान्य केले की, अंधश्रद्धा निर्मूलन समितीचे काही कार्यकर्ते विनय केळकर यांनी साक्ष देण्यापूर्वी त्यांना जाऊन भेटले होते. ज्या वेळी विनय केळकर यांनी असे विधान केले, त्या वेळी वर उल्लेख केलेले गृहस्थ एकाएकी उठून न्यायालयाच्या बाहेर पळून जाऊ लागले. त्या गृहस्थांची एकाएकी झालेली धावपळ लक्षात आल्यानंतर आमच्या अधिवक्त्यांनी न्यायालयाच्या निदर्शनास ही गोष्ट आणली. बंदोबस्तावर असणार्‍या पोलिसांनी बाहेर जाऊन त्या गृहस्थाला पकडून आणले. त्या नंतर मा. न्यायाधिशांनी त्यांचे नाव विचारल्यावर त्यांनी स्वत:चे नाव मिलींद देशमुख असून आपण अंधश्रद्धा निर्मूलन समितीचे कार्यकर्ते असल्याची संमती दिली. मला प्रचंड धक्का बसला. ज्यांना मी डोईफोडे आणि माने यांचा वरिष्ठ अधिकारी समजत होतो, तो इसम अशा प्रकारे अंनिसचा कार्यकर्ता होता, हे उघडकीस आले. विनय केळकर या साक्षीदाराने श्री. मिलींद देशमुख यांना न्यायालयात ओळखले आणि तेच त्यांच्याकडे आले होते, हेही सांगितले. त्याच बरोबर त्यांनी आपल्या शपथेवरील साक्षीत असेही सांगितले की, मिलींद देशमुख आणि त्यांची महिला सहकारी श्री. विनय केळकर यांच्याकडे खटल्यात साक्ष देण्याची विनंती करण्यासाठी आले होते. या एकंदर प्रकारावरून माझ्या असे लक्षात आले की, मला गुंतवण्याचा एक प्रकारे कटच झाला होता.

– श्री. विक्रम भावे, वरसई, तालुका पेण, जिल्हा रायगड.

(साभार : ‘दाभोलकर हत्या आणि मी’ या पुस्तकातून)

हे पुस्तक लवकरच ‘ॲमेझॉन किंडल’वर उपलब्ध होणार आहे, याची नोंद वाचक आणि जिज्ञासू यांनी घ्यावी.